Aghooshe Sard

آن مشعل خاموش را گفتم رها کن
مقصد ندارد واره ها من را صدا کن
آغوش سردم پر شد از شوریده حالی
مست جنونم با حضورت باورم را جابجا کن

هجرت امانم را بریده بی سرانجامم
گفتم نجاتم ده از این دنیای بیکارم
رفتی که من پنهان شوم در آه پنهانی
مقصد تو بود این چنین من را مرنجانم مرنجانم

این برف آخر در وجودم رخنه کرده
یاد تو هم پیمانه ام را تشنه کرده
این حسر غربت برنهایت پینه کرده
دوری تو قلب مرا صد تکه کرده
دوری تو قلب مرا صد تکه کرده
هجرت امانم را بریده بی سرانجامم
گفتم نجاتم ده از این دنیای بیکارم
رفتی که من پنهان شوم در آه پنهانی
مقصد تو بود این چنین من را مرنجانم مرنجانم