Doostat Daram

آزارم میدهد راهی که میروی
با این همه ولی ظالم که میشوی
من دوستت دارم، من دوستت دارم
من دوستت دارم. . . .

سرگردان میکند رویای تو مرا
میپرسم از خودم با این همه چرا
من دوستت دارم، من دوستت دارم
من دوستت دارم. . . .

ای سرزمین من در دستهای تو
بی سرزمین مکن این خسته را، مرو
آرام میشوم در آرزوی تو
میاورد مرا این ره بسوی تو

قدری اگر مرا طاقت بیاوری
از اشتباه من یک بار بگذری
میبینی از خودت دیوانتر منم
مجنون تو یکیست، آن یک نفر منم

دردا که نیست بود تا بشنود مرا
فریاد، فریاد، فریاد میزنم
ای شه پس چرا من دوستش دارم
من دوستش دارم، من دوستش دارم

آزارم میدهد راهی که میرود
ای شه پس چرا ظالم که میشود
من دوستش دارم، من دوستش دارم
من دوستش دارم.