Vaght Kam Bood

یه برقی تو نگام بود که ندیدی
یه حرفی تو دلم بود که نگفتم
تو میرفتی چشام سیاهی می رفت
به دیوار تکیه دادم که نیفتم
تلاش من همیشه بی ثمر بود
چقدر حسرت کشیدم، داغ دیدم
تو شبهای تمام مردم شهر چقدر رویای بی چراغ دیدم
برای من همیشه وقت کم بود
برای با تو بودن وقت کم بود
تو روزایی که ما زندگی کردیم
همیشه آدم خوشبخت کم بود
کنارت تو چقدر آروم بودم، کنار من چقدر بی تاب بودی
چقدر دیر اومدی و زود رفتی ، تو بیداری همیشه خواب بودی
چه بی رحمانه میرفتی
با اینکه میدونستی بهت دل بسته بودم
درست وقتی ازم جدا شدی که
بسختی از درون شکسته بودم
برای من همیشه وقت کم بود
برای با تو بودن وقت کم بود
تو روزایی که ما زندگی کردیم
همیشه آدم خوشبخت کم بود