Ghatel

من قاتل کسی شدم
که جرم اون عشق بود
من قاتل کسی شدم
که عشقو میفهمید
از تنها بودن از هر تنهایی میترسید
من قاتل کسی شدم که عشقو باور کرد
تموم زندگیشو داد و تنها سهمش درد
دنیاشو، رویاشو با سادگیش ویرون کرد
من کشتم اون منِ صاف و ساده ی دل روشنِ
اونی که دم از عشق میزنه
اون که قلبمو خون کرد
من کشتم اون کسی که تنها سهمش دلواپسی
از خودی و از هر کسی
حال و روزش درد
با هرکی خوبی کرد بدی دید
از هرکی میرنجید خندید
بغضش توو شب دیدنی بود
خواه یا ناخواه رفتنی بود
دستاش بی نمک بود و خالی
دنیاش عروسکای پوشالی
من راحتش کردم از این درد
دردی که رویاشو فلج کرد
من کشتم اون منِ صاف و ساده ی دل روشنِ
اونی که دم از عشق میزنه
اون که قلبمو خون کرد
من کشتم اون کسی که تنها سهمش دلواپسی
از خودی و از هر کسی
حال و روزش درد
من کشتم اون منِ صاف و ساده ی دل روشنِ
اونی که دم از عشق میزنه
اون که قلبمو خون کرد
من کشتم…
کشتم…