Dastaye Ye Mard

اون که قلبش مثل دریا
مثل آسمون بزرگه
توی شهر نانجیبی
که پُر از زوزه‌ی گرگه

اونقدر درداش بزرگه
واسه قلب پُر غرورش
که فقط یه چاهه تو شهر
که شده سنگ صبورش

ولی بچه‌ها می‌دونن
که پدر خسته نمیشه
کوله بار مهربونی
همیشه رو شونه هاشه

اما یک صبح غم انگیز
یکی ماهشونو دزدید
یکی از جنس سیاهی
مرد قصه‌ها رو دزدید

دست بی رحم زمونه
آرزوهاشونو سوزوند
چه شب تلخ و سیاهی
چشم بچه ها رو در موند
چشم بچه ها رو در موند
چشم بچه ها رو در موند
چشم بچه ها رو در موند

اونقدر درداش بزرگه
واسه قلب پُر غرورش
که فقط یه چاهه تو شهر
که شده سنگ صبورش

ولی بچه‌ها می‌دونن
که پدر خسته نمیشه
کوله بار مهربونی
همیشه رو شونه هاشه
شب پُر از بهت و سکوته..