Zibaye Zeshte Man

زیبای زشت من در آیینه خشت من
در بارونگی نهان پنهان گشته عشق من
هی گفتم برو نمان رفتی ماندن مرا
کج فهمیده بود شعر آواز خواندن مرا

من خود جاهلم به این
که چیست خواسته دلم
در سردرگمی مرا حیران کرده ای دلم
دارد چین میخورد کم کم پیشانیم
من هی مینویسمت تو هی میخوانیم

آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که

پرت و پلا نوشتنم که این سکوتو بشکنم
میخوام صدای خندتو با همه گوشا بشنوم
اشاره کن صدا بزن درد و دلاتو ساز کن
اتاق تاریک منو پنجره هاشو باز کن

بزن به بیخیالیو سر به سرم بذار باز
بگو ولت نمیکنم پشت درو درار باز
میخوام که جون من بشه قسم به حرف راستت
انقده عاشقم بشی که قلب دنیا واسته

آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که