Daryabam

آمده ام خسته به مهمانی ات
از همه کندم که همه فانی اند
تشنه خودم روی خودم آب بست
بر سر این سفره مرا آب هست

لب به غذایی نزده ام قاضیم
هرچه تو نانم بدهی راضیم
قصه میان من و تو فرق داشت
با آنکه برا خیر العمل شرط داشت

بنده ای خانه خرابم تو مرا دریابم
دیده بودم که تو بس می نزنی در خوابم
تکیه بر هر که زدم خالی و چون دیوار ریخت
تو ولی اما اگر شاید نداری جنس تو دیوار نیست