Shabihe Yek Mordaab

چه می بینی بگو با من چقدر راه مانده تا جاده
به شیبِ شب سرازیرم عطش می زاید این باده

دریغا از عشق دراین شامِ شوم
که کوچه می گرید ستاره ها مغموم
ترانه بی رونق به کنجِ غم محکوم
ای داد و ای فریاد از این شب بی خواب
که غُصّه می پاشد به خلوتم مهتاب
منم سُکونی گس شبیهِ یک مرداب

نمی دانم چه شد دستم رها کردی
نمی دانی به کارِ دل چه ها کردی