Panaham Bede

شب از پنجره بهم زل زده
بمون ماه من پناهم بده

پناهم بده که بارون میاد
که پرپر میشم تو دستای باد

نترس از من و غروب نگام
یه کبریت بکش رو تاریکیام
رو تاریکیام رو تاریکیام

بهم شک نکن اگرچه گمم
پناهم بده گل گندمم

تو این لحظه ای که ماتیم بهم
من از تلخی تو ناراحتم

بگو چی شده که همراهمی
تو هم مثل من کمی مبهمی

پناهم بده اگه بی کسم
که از عمق شب به تو می رسم

پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
بگذرم
ازت بگذرم

پناهم بده اگه بی کسم
که از عمق شب به تو می رسم

پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
پناهم بده پناهم بده
پناهم بده پناهم بده

پناهم بده

بهم شک نکن اگرچه گمم
پناهم بده گل گندمم

تو این لحظه ای که ماتیم بهم
من از تلخی تو ناراحتم

بگو چی شده که همراهمی
تو هم مثل من کمی مبهمی

پناهم بده اگه بی کسم
که از عمق شب به تو می رسم

پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
بگذرم
ازت بگذرم