Daryaye Bi Payan

به دریایی درافتادم که پایانش نمیبینم
کسی را پنجه افکندم که درمانش نمیدانم
فراقم سخت می آید ولیکن صبر می باید
صبر می باید….
که گر بگریزم از سختی رفیق سست پیمانم
رفیق سست پیمانم…
مپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی
شب هجرم چه میپرسی؟ که روز وصل حیرانم
شبان آهسته مینالم مگر دردم نهان ماند
به گوش هر که در عالم رسید آواز پنهانم
من آن مرغ سخن دانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می آید به معنی از گلستانم…