Matarsak

باورم کن
من هنوز مترسک باغ جنونم
عمریه مسافری و
من هنوزغرق سکونم
خیلی سخته
که بدونم نمیخوام اینجا بمونم
داغ میوه های نارس
آتیش انداخته به جونم
دست تقدیر
تو رو برده
سرنوشتمو میدونم
تو میدونی جون باغ و باغبون
بسته به جونم

اون کلاغی که میگفتی
اومده چشمامو برده
دکمه های پیرهنت و
به تن جاده سپرده
دیگه این دل گله ها
مرهم تنهایی من نیست
دل نبستن و نرفتن
دیگه دریایی شدن نیست
تو بدون باز تو سرم
رویای پوشالی زیاده
رسم زندگی همینه
گاهی سخته گاهی ساده