Jane Mani

جانِ منی جانِ منی جانِ من
آنِ منی آنِ منی آنِ من
شاهِ منی لایقِ سودای من
قند منی لایقِ دندان من
ای رسن زلفِ تو پابند من
چاهِ زنخدان تو زندانِ من
دست فشان مست کجا میروی

پیشِ من و ای گلِ خندان من
نور منی باش
در این چشم من
چشمِ من و چشمه حیوانِ من
گل چو تو را دید به سوسن بگفت
سروِ من آمد به گلستانِ من
جانِ منی جانِ منی جانِ من
آنِ منی آنِ منی آنِ من
شاهِ منی لایقِ سودای من
قند منی لایقِ دندان من

از دو پراکنده تو چونی بگو
زلفِ تو و حال پریشانِ من
دست فشان
مست کجا میروی

پیش من آ ای گلِ خندانِ من
نور منی باش
در این چشم من
چشمِ من و چشمه حیوانِ من
گل چو تو را دید به سوسن بگفت
سروِ من آمد به گلستانِ من
جانِ منی جانِ منی جانِ من
آنِ منی آنِ منی آنِ من
شاهِ منی لایقِ سودای من
قند منی لایقِ دندان من