Mahtab

غمت از ماه میریزه رو تنهاییم میشینه
کسی اصلا حواسش نیست چقدر این لحظه غمگینه
چشات ترانه ای از گرمای جنگ سرده
که این غم گرچه زیبا نیست ولی زیباترت کرده

پشت پلکت انگار خوابیده یه خورشید
رو خط لبخندت جا مونده شعری که از مردن میترسید
تردی مثل بارون جاری مثل مهتاب
آرومی شبیه دریایی که انگار حیفه پاشه از خواب

بمون تا من نگم ای کاش مثل تحریر گرمی باش تو هر آواز
شبیه رقص تو رگبار مثل بارون تو گندم زار صدام کن باز
صدام کن باز

پشت پلکت انگار خوابیده یه خورشید
رو خط لبخندت جا مونده شعری که از مردن میترسید
تردی مثل بارون جاری مثل مهتاب
آرومی شبیه دریایی که انگار حیفه پاشه از خواب