Ey Del

ای دل شکایت ها مکن
تا نشنود دلدار من
ای دل نمیترسی مگر
از یار بی زنهار من
ای مرو از در خون من
در اشک چون جیحون من
نشنیده ای شب تا سحر
آن ناله های زار من
اندازه ی خود را بدان
نامی مبر زین گل ستان
این بس نباشد خود تو را
کگه شوی از خار من
ای دل مرو در خون من
در اشک چون جیحون من
نشنیده ای شب تا سحر
آن ناله های زار من
یادت نمی آید که او
میکرد روزی گفتگو
میگفت بس دیگر مکن
اندیشه ی گلزار من
ایم مرو در خون من
در اشک چون جیحون من
نشنیده ای شب تا سحر
آن ناله های زار من