Shabi Ke Mah Kamel Shod

بباف مویت را
مگر مرا آن مو
طناب دار شود
مرا بکش بالا
چونان که عاطفه ات
جریحه دار شود
مرا بخندادن ای
مرا بگریان ای
که مرده ایست قلیل
کسی حاضر نیست
نه شادمان شود و
نه سوگوار شود
کسی به شدت تو
به صخره ام کوبید
و من فرو رفتم
به قهر دریاها
که قهر دریاها
پر از مزار شوم
بباف دارم را
و روزگارم را
سیاه کن آنگاه
مرا بکش بالا
چونانکه خرخره ام
جریحه دار شود
علاج دلتنگی
زیارتست و غم است
و نا امید شدن
جهان مگر با غم
به نا امید شدن
امیدوار شود
به دست مرگ مگر
تو را هوس نکنم
که زنده ایست علیل
گناه کاری که
به توبه میخواهد
راستکار شود
زبان چموش من است
بگو پیاده شود
کسی میترسد
گوش قطار من است
به هرکه سیلی نیست
بگو سوار شود
بباف دارم را
و روزگارم را
سیاه کن آنگاه
مرا بکش بالا
چونانکه خرخره ام
جریحه دار شود