Mahi Kenare Rood

رو ردپای رود
بارون گرفته بود
شب جون گرفته بود
چادر زدم که تو موهاتو وا کنی

گفتم که جونمو
قلب جوونمو
قد کمونمو
نذر چشات کنم
تا اعتنا کنی

کشتی بهارمو
قلب مزارمو
دار و ندارمو
دادم که دردمو
شاید دوا کنی

چشمای آسمون رنگین ترین
کمون تعارف نکن بمون
کفشاتو در بیار تا خون به پا کنی

درداتو مو به مو
تو گوش من بگو
تا خنده هاتو تو
جغرافیای عشق فرمانروا کنی

ماهی کنار رود
از غصه مرده بود
خوابم نبرده بود
گفتی که نذرتو باید ادا کنی