Range Baroon

از در خونه میزنم بیرون
یه صدایی منو صدا کرده
اون صدایی که رنگ بارونه
منو با گریه آشنا کرده

اون صدا دستمو گرفت آروم
منو تو موج پرچما گم کرد
بین آغوش پرچما وقتی
گریه کردم خدا تبسم کرد

اون صدا تو لباس سقایی
دل بی تابمو تصرف کرد
توی یه کاسه ی طلایی رنگ
آسمونُ به من تعارف کرد

اون صدا نوحه ی عذاداراست
اون صدا تبل و سنج و شیپوره
خوب میفهمه اوج این دردُ
هر غریبی که از وطن دوره

اون صدا رفت و تعزیه خون شد
تک و تنها میون میدون موند
یه نفر با لباسی از آتیش
خیمه ی بچه ها رو میسوزوند

روی زانو نشستم آهسته
اون صدا روضه خون دریا شد
گفت بارونُ تشنه لب کشتن
کفنش رنگ خاک صحرا شد