Boghze Dobare

دلم برات تنگ شده…
دارم دیووونه می شم….
تا وقتی که نبینمِت ، آروم نمی شم…
بینِ ما، هر دیواری باشه ، بر می دارم…
فاصله ، عمرم که باشه ، کَم نمی ذارم…
بُغضِ ترانه و دلم ، هر دو شکسته….
چشام به در، منتظرِ نگات نشسته…
باور نمی کنم ، فراموشِت شدم من…
گواهِ دلتنگیِ من ، ترانه هامن…
ای که بودی و هستی و موندی همیشه…
کنارِ ترانه ی من ….
واسه ی موندن و خوندن از عشق و ستاره…
تو شدی بهانه ی من…!
ای که بودی و هستی و موندی همیشه…
کنارِ ترانه ی من ….
واسه ی موندن و خوندن از عشق و ستاره…
تو شدی بهانه ی من…!
دیگه نه ، نمی خوام که ببینم نیستی پیشم
دیگه خنده ی زورَکی سخته برام ، راضی نمی شم…
دیگه دوریِ تو ، مثه سمِّ چرا نمی فهمی…!؟
نذار حس کنم عاشقِ من نیستی و بی رحمی….
دیگه بی پر و بالی برده امونم ، جونم….
دیگه خنده ی زورَکی سخته گُلم ، نمی تونم…
آره دوریتو عُمریه هیچی نگفتم رو گُردم
دیگه خسته شدم بس که تو خلوتِ شب مُردم مُردم…….
ای که بودی و هستی و موندی همیشه…
کنارِ ترانه ی من ….
واسه ی موندن و خوندن از عشق و ستاره…
تو شدی بهانه ی من…!
ای که بودی و هستی و موندی همیشه…
کنارِ ترانه ی من ….
واسه ی موندن و خوندن از عشق و ستاره…
تو شدی بهانه ی من…!