Darde Ghorbat

شب که میشه درد غربت با منه غم غریبی دلمو آتیش میزنه
تا میگم آه سخته غربت جام دل بس که نازکه با صدای آه چه میشکنه
حالا دلم خدایا مثل یه کفتر به یاد یاران میزنه پرپر
از عزیزانم خبر ندارم وای که از گریه گذشته کارم
شب که میشه درد غربت با منه غم غریبی دلمو آتیش میزنه
تا میگم آه سخته غربت جام دل بس که نازکه با صدای آه چه میشکنه

چرا نگریم چرا ننالم مثل غروبی رو به زوالم
مثل آلاله دلم پر از خون مثل قناری شکسته بالم
ز پا در افتادم ای وای برس به فریادم ای وای
که تکیه بر آبم ای وای که رفته بر بادم ای وای
مثل یه فانوس به چنگ طوفان به کام بادم برس به دادم برس به دادم
که درد غربت واسه همیشه بره از یادم

شب که میشه درد غربت با منه غم غریبی دلمو آتیش میزنه
تا میگم آه سخته غربت جام دل بس که نازکه با صدای آه چه میشکنه
شب که میشه درد غربت با منه با صدای خود بس که غافلم میزنه