Asire Dame To

چو اسیر دام توام رام توام ای محرم رازم
منم آن شمعی که ز شب تا به سحر در سوز و گدازم
ای فتنه بکش یا بنوازم
بی گناهم بده پناهم کز موی تو آشفته ترم
کن نگاهی به خاک راهی ای سایه ی لطفت به سرم
چه کنم عشقی غیر از تو نخواهم
به خدا محنت ریزد ز نگاهت
امیدم کو جدا از او پر پر شده ام خاکستر شده ام
آزارم کن چو چشم خود بیمارم کن
من ز جفایت دلشادم از غم عشقت خرسندم
از همه عالم بگسستم تا که به مهرت پا بندم
عشق و امید صفائی ای عشق من چه بلائی
کی ز وفا جانب ما باز آئی