Ba Man Ghadam Bezan

با من قدم بزن با هر دردی که همراته
محکم به اندازه ی لبخندی که فریاد اروم زیر خاکستر
با من قدم بزن امشب با هر چی که تو دستاته
هر کفشی که تو پاته
با من قدم بزن من هوای تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم از کله دنیا دست میکشم
دلیل بیداریه توی شباهای منن روزای تو
حرفه ای ترن قاب بسته روی لب های منن گوشای تو
با من قدم بزن رفتن تقدیر پاهاته
سکون مرگ انسان بودنه حرکت دلیله آغازه
یا آیینه رو بشکن یا فکرارو ازش بکن با احساس و قدم
امشب با من قدم بزن امشب باش
با من بیا به حرمت صدا و خوندن
از خون و بودن غرور موندن
از جون تو راه هایی که پر از غربت بود
عابر شدن که جرات بود بالا رفتن رویا بود
زمین نخوردن قدرت بود زمین نخوردیم
با من بیا به حرمت نگاه هنرمندی که رنجی نداشت رنجیندنش
واست ندیدی جنگیدنش رو ندیدی ترسیدنش رو
ندیدی شاید یه روزی فهمیدیش
شاید یه روزی فهمیدمش
باهام بیا تا نخشکه اونچه کاشتیم هنو نمرده
کسی دیگه نپرسه
میتوم بپرسم به حرمت اون هنرمند که از ترس نمرده؟
شاید اصلا نبرده ولی برچسب نخورده
بیا حتی اگه دوره اگه سرت رو تنت مغروره
شب قدم بزن از جونت اگه شب قدم زدن ممنوعه
تو راهی که آروم نمیشد هیچی بهتر از قانون نمیشد
بیا به حرمته له کردن قانونی که به قانون نمیخورد
با من قدم بزن من هوای تو رو نفس میکشم
دست بیار به سمتم از کله دنیا دست میکشم
دلیل بیداریه توی شباهای منن روزای تو
حرفه ای ترن قاب بسته روی لب های منن گوشای تو
با من قدم بزن محدودیت دیدته
نه کشور نه دینته نه کله سرزمینته